Исламның тарихы бойында түрлі себептермен ислам ағымдары мен топтары пайда болып бөлінген. Бір ағым немесе топтар саяси себептер бойынша пайда болса, басқалары дін мәселелері бойынша айырмашылықтар негізінде бөлінген. Себебі ислам дәстүрінің өзінде әртүрлі жолдармен бір мәселені түсіндіруге жол беріледі. Қоршаған мәдениеттер мен діндердің әсері де біршама ықпал етті. Кейбір ислам және псевдоисламдық ағымдар мен топтар исламнан шығып, дербес діндерге қайта жанданып, дамыды. Қазіргі уақытта әлемде әртүрлі тараулар мен сунниттер, шииттер, сондай-ақ ибадиттер (ортағасырлық хариджиттердің сақталған орташа тармақтары) бар.
Радикалды ислам – ислам дінін ұстанушы, яғни басқа да көзқарастарды қабылдамайтын идеология. «Радикалды ислам» терминін әрдайым исламизм мен фундаментализм ұғымдарымен шатастырады. «Исламизм» дегеніміз, әдетте, мұсылмандар бар кез келген қоғамның (мемлекеттің) әлеуметтік, экономикалық, этникалық және өзге де проблемалары мен қарама-қайшылықтары, сондай-ақ мемлекеттер арасында шариғатта жазылған ислам нормаларын қолдану арқылы шешілетін жағдай жасауға бағытталған идеология мен практикалық қызмет. Яғни кез келген мұсылман исламшы бола алады, бірақ әркім радикалды мұсылман бола алмайды. «Фундаментализм» термині әдетте алғашқы исламға қайта оралуды көздейтін ағымдар мен қозғалыстарға жатады. Мұндай ағым салафизм болып табылады.
Радикалды мұсылмандардың негізгі идеялары:
1. Қазақстан аумағында ислам халифатын құру, болашақта және барша әлем бойынша. Ирак аумағында «Ирак және Левант мемлекеті» Ислам халифатын құру радикалды мұсылмандар үшін басты мақсаты болып табылады.
2. Ислам бүкіл әлем бойынша таратылады, бірақ бейбіт сипаттағы исламға қарағанда күш қолдану арқылы таратуды көздейді.
3. Әлемдік экстремизм мен терроризмге қарсы, оны жалған және өтірікшілердің қолдан жасалған насихаты деп санайды[1].
ХХ ғасырда мұсылман әлемінде радикалды топтар мен ұйымдар пайда болды, олар өздерінің көзқарастарында исламның дәстүрлі түсініктерінен алшақ келеді. Исламдағы діни ағымдар мен топтар қазіргі мұсылмандардың өмірінде маңызды рөл атқаруды жалғастыруда, себебі олардың дүниетанымы мен мінез-құлқына әсер етуде. Исламдағы ағымдар мен топтармен толық таныспай, жалпы ислам феноменін түсіну мүмкін емес.
Діни ағымдарды, ұйымдарды зерделеу кезінде исламдағы топтарға басты назар аудару керек:
- қарастырылып отырған ағыспен немесе топпен жалпы сипаттармен танысу;
- пайда болу тарихы;
- негізгі сипаттамалары;
- идеялар мен көзқарастарға, діни ілімінің ерекшеліктері, әдістері уағыздар;
- таралу өңірлеріне;
- әдебиеттің өз ағымдары мен топтары.
Араб тілінде діни ағымдар мен топтар (секталар) "фирка" деген сөзден көпше "фирка" деген термин деп аталады, ал кейде "мазахиб" ("мазхаб"), сондай-ақ "таваиф/таифа" және "Джама' ат/жама 'а"деген термин қолданылады. Исламдағы діни ағымдардың тарихында фирка термині діни және саяси мақсаттарды көздейтін идеялар мен тұлғалардың айналасында қоғамдық құрылымдауды көздейді. Мұсылман ағымдары немесе мазхабтар тарихында Ислам ойының бағыттары зерттейтін әдебиет жанры "фирак" деген терминмен аталады. Кейбір жазушылар өз еңбектерінде саяси және діни мақсаттар төңірегінде топтастырылған Ислам ойының қоғамдық құрылымдары "фирак" терминімен (әдетте, 73 ағымның жіктелуі) айтады.
Уаххабизм (араб. الوهابية) - XVIII ғасырда ресімделген ислам ағымының аттарының бірі. "Уаххабизм" деген атау тек осы ағымның оппоненттері ғана қолданылады (әдетте оның жақтастары өзін салафит деп атайды). Уаххабизм негізін салушы Ибн Таймийа (1263-1328) болып табылады[2].
"Әл-Саляф Ас-Салих "("әл-Саляф Ас-Салих") пайғамбардың ізбасарларының үш ұрпағы ғана нағыз исламды тәжірибеге алып, сырттан дінді алып келгендерді бидғат санай отырып, кейінгі барлық инновацияларға қарсы наразылық білдірді. 1932 жылы Абдул әл-Ваххаб идеяларының ізбасарлары күрес нәтижесінде Сауд Арабиясының тәуелсіз араб мемлекетін құрды.
Қазіргі уақытта "ваххабизм" сөзі қазақ тілінде ислам терроризмінің синонимі ретінде жиі қолданылады. Жақтастары өздерін шынайы ваххабиттерміз деп аталады.
Ұлыбританиялық доктор Ясир Када Салафиттерді жеті түріне жіктейді:
1) Сауд Салафилерінің үстемдігі қозғалыс.
2) Салафиттердің Иорданиядағы тармағы, шейх әл-Албанидің ізбасарлары, мазхабтарға қарсы.
3) Сахва (салафиттер «аль-Ихван әл-муслимун »).
4) Сауд Арабияның салафиттерінің кіші тобы - мадхалиттер, шейх әл-Мадхалидің ізбасарлары.
5) Египет салафиттері аль-Албанидің әсерінен пайда болған, әр түрлі топтарға бөлінеді.
6) Такфириттер, Әбу Мұхаммедтің ізбасарларыәл-Мақдиси, Әбу Мус'аба әс-Сури (Зарқави), әл-Авлаки.
7) Джихадшылар, әл-Каиданың жақтаушылары, әл-Ихван әл-Муслимун мен Салафилердің радикалды тармақтарының өнімі.
1. Ең маңызды салафиттік сенімі (вахабиттер) - монотеизмді қатаң түсінуі. мұнда олар монотеизмді үш түрге бөледі: таухид әл-улухия (тек Аллаға ғана сиыну), ар-рубубия (Алла бәрінің жаратушысы) және таухид ар-рубубия (Алла бәрінің жаратушысы) және таухид ас-уас-сифат (Алла тағаланың өзіне тән аттары мен қасиеттері бар). Олар көптеген мұсылмандар монотеизмнің алғашқы нысанын орындамайды деп қабірлерге, кесенелерге және әулиелерге дұға оқу рәсімдерін және т.б. мойындамайды. Сонымен қатар кутубиттер деп өздерін атайтын 1966 жылы Мысырда өлтірілген Мұсылман бауырлары идеологиясының негізін салушы Саййид Кутбаның атынан сөйлейтін салафиттер тағыда бір таухидтті аль-хакими түрін қосады. Мұсылман елін шариат заңдарымен толық жүз пайызға басқармаған адам мұсылман емес деген мағынаны береді. Олардың бәрі сенім мәселесін келгенде іс-әрекеттерді сенім бөлігі деп санайды, сонымен қатар, олардың көпшілігі діннің мәні деп қабылдайтындары бар. Яғни дұға (намаз) жасамайтын адам дінге сенуші мұсылман емес. Демек олардың ең соңғы пікірлері бойынша, ол жойылуға тиісті діннің өкілі[3].
Әл-Азхар ғалымы М.Раби 'М. Джаухари өзінің «Ақидатуна» кітабының бірінші бөлімінде догма туралы оқу құралы жоғарыда айтылған тавхидтің жіктемесін өте қысқа және анық түрде жоққа шығарады («әл-Уахдания» бөлімі). Атап айтқанда, ол былай дейді: «Имам Ибн Таймия елшілерді тек таухид әл-улухияға шақыру миссиясымен жіберілгенін айтты. Бұл тавхид ғибадатта Алланың бірлігін білдіреді, яғни. тек оған ғибадат ет. Таухид ар-рубубия - бұл Аллаһтың әлемдердің Раббысы екеніне және оларға бұйырғанына сенімділік. Ибн Таймия адамдардың ешқайсысы осындай тавхидті жоққа шығармады деген. Сондықтан ол пайғамбарлар мен әулиелер тарапынан тәуассул жасайтын және олардың шапағат етуін (шафа'а) сұрайтындар оларға пұтқа табынушылар сияқты табынады деп сенген.
Алайда, жоғарыда айтылғандар келесі дәлелдермен жоққа шығарылады:
1) Таухидтің категорияларға бөлінуі Ибн-Таймия ойлап тапқан жаңашылдық (бидғат), оны алдын-ала әділдердің ешқайсысы (салаф) айтқан емес.
2) Ол адамдардың ешқайсысы таухид ар-рубубияны мойындамау бұл дұрыс емес деп мәлімдейді. Әр дәуірде Алланың бар екенін жоққа шығаратындар бар. Аят: «Егер сен олардан көктер мен жерді кім жаратқан деп сұрасаң, олар:« Алла! »- деп жауап береді» (39:38) оның пікірін растамайды, өйткені аят кәпірлердің тек бір түрі туралы айтады. Басқа аяттар көрсеткен басқа түрлер бар. Мысалы, Құдіреті шексіз Құдайдың сөздеріне қараңыз: «Олар:« 'Біздің жердегі өміріміз бар - біреуі тірі қалады, екіншісі өледі, тек тағдыр бізді бұзады' '(45:24) деп жауап берді. Мұнда кәпірлер таухид ар-рубубияны жоққа шығарады, өйткені Аллаһ: «Алладан басқа мүсіндерге табынушыларды жамандамаңдар, өйткені олар өздері білместен арамдық жасай отырып, Аллаға тіл тигізеді» (6: 108). Алла Тағалаға тіл тигізгеннен кейін олардың монотеизмі қайда? Ол сондай-ақ: «Қайсысы жақсы - көптеген құдайлар (арбаб) немесе жалғыз, жалғыз Құдіретті Алла?» (Юсуф, 39). Адамдардың ешқайсысы ширк (политеизм) үстемдік етуде (рубубия) жасамайды деп қалай айтуға болады? Алла Тағала: «Және [Алла] сендерге періштелер мен пайғамбарларды иемденуді бұйырмайды» деген (Ал-Имран, 80). Аят олардың көптеген шеберлерін анық көрсетеді (арбаб).
3) Өйткені әл-илахи (әл-рабб) шынайы Иеміз (ар-рабб), ал жалған құдай-жалған иеміз. Сондықтан улюхийа мен рубийа бір-біріне міндетті түрде бірге жүреді және бір-бірінен бөлінбейді. Олардың біреуін бекіту екіншісін бекіту болып табылады. Бұзу (ширк) олардың бірінде әкеледі осы басқа. Мүмкін емес деп санауға поклоняемым (ма'өлеңдер) онда неге қатысты емес исповедуется господственность (рубубиййа). Сондықтан да біз пайғамбарлар таухидке шақыруға риза екенімізді байқаймыз. Олар олардың әрқайсысын басқа қалпында қойды. Тіпті перғауын бұл жасады, деп бір күні: "Ана раббукум әл-а'ля" (Мен — құдай (рабб) сіздің алла тағала!(Мен сендер үшін өзге құдай (илаһи), менен басқа) (28:38). Сонымен қатар Алла Тағала былай деді: "Аллаһқа ешқандай ұл жоқ, және оның жанында ешқандай құдай жоқ, әйтпесе әрбір Құдай жаратқан нәрселерді алып, басқаның бір құдайын жеңуге тырысады" (әл-Муминун, 91), яғни егер онымен тағы бір Құдай болса, онда ол Иеміз және Жаратушы болар еді. Егер солай болса, онда әрбір Құдай Өзінің жаратқанымен кетеді. Сондықтан, Құран былай дейді: "Алла тағалаға құлшылық ету құқығын берген адам, әрине, көпқұдайшыл және рубийда.
4) Ибн-Таймия ғибадат ұғымына енген тақуалар немесе жаратылған адамдарға көмектесу (исти'ан / истигалар) дұғалары туралы және бұл әрекетті улухиядағы ширк әрекеті деп санайтын болса, құлшылықтың барын нақтылау қажет. (ибадат). Шариғат мағынасына ғибадат ету - бұл Рубубияны ұстану дейді. Сондықтан, егер мұсылман біреуді бағындыру мен кішіпейілдікпен, бірақ оған рубубийяны сендірмей бірдеңе істесе, ол жер бетіндегі қастандық болса да, шариғат тұрғысынан табыну деп саналмайды. Періштелердің адамға табынуы оған табынушылық емес, өйткені олар оның үстемдігін бекітпеді. Сондай-ақ, ағайын Йусуфқа табыну болған жоқ, себебі олар оған қатысты руубиййді ұстамады. Сондықтан, Ибн Таймийяның табыну ұғымына енгізген бұл әрекеттері (яғни пайғамбарлар мен әулиелерге қатысты ғибадат ету) болып табылмайды және көпқұдайлық жоқ.
Салафизмнің идеологиясының негізі саналатын Алланың аспанда орналасуы туралы сенімі белгілі. Олардың айтуы бойынша Алла Тағала аспанда орнықты дей отырын ол Алланың орнығуы жайлы ешқандай іс қозғамайтынын айтады. Сондай-ақ, Алланың қолы, аяғы, көзі, беті сөзбе-сөз мағынада, яғни көрсетілмеген деп саналады, яғни қандай және қайсысы екені белгісіз дейді. Дәстүрлі исламда Алла және Оның атрибуттары трансценденті, яғни дәстүрлі діндарлар құдайға орын бермейді, кеңістік құрушы дейді. Құдайдың орналасқан жері туралы мәселе абсурдті және дәстүрлі діндарлар тұрғысынан орынсыз. Аллаға дене мүшелері туралы мәселеде дәл сондай үкім шығарады.
Жиһадқа деген көзқарас шектен шығу дәрежесіне байланысты. Олардың арасында жиһадшылар тобы осы кезеңде соғыс жиһадын жүргізу керек деп санайды. Олар өз кезегінде жаһандық әскери жиһад жүргізуді ұсынатындарға бөлінеді, яғни. шабуыл, кем дегенде, өзін-өзі жару түрінде, Батыс елдерінің нысандары мен адамдарына шабуыл жасау (негізгі нысандар Израиль мен АҚШ); басқалары мұсылман елдерінің аумағында олардың билеушілеріне, армия мен полицияға қарсы әскери жиһад жүргізуді ұсынады. Жамағат ат-такфир валь-хижра ұйымының ізбасарлары басқа салафилер де әскери джихад қажет деп санайды, оның ішінде рейдтер түріндегі шабуыл да бар, бірақ олар мұны жоғарыда айтылғандай Махдидің келуіне дейін кейінге қалдырады.
Ал өздерін «мадхалиттер» деп атайтын (қазіргі саудиялық теолог әл-Мадхалидің атымен аталады) немесе салафиттер (ваххабилер) әскери жиһадқа қарсы, әсіресе Сауд Арабиясында және мұсылмандарға нақты қысым жасалмайтын аймақтарда. Олар мұсылмандардың басты мәселесі - таухид әл-улухияның салдарынан мұсылмандардың барлық қиындықтары осыдан деп санайды. Яғни, олар «таза» ислам мен монотеизмнің құндылықтарына және әскерилердің қабылданбауына бейбіт үндеу ұсынады. Мадхалиттер сонымен қатар қатал болумен танымал, іштегі такфириттік топ ретінде беделге ие болған салафиттердің өздерін сынға алады. Мадхалиттер өздерін салаф деп атайтын немесе санайтындардың арасында салаф жолынан ауытқуларды анықтауға көпбірек көңіл аударады. Салафиттердің жиһад мәселесіне орта жолды ұстанатын бір топ (әзірге арнайы атауы жоқ) бар. Олар әскери джихадтың қажет екенін тіпті шабуыл жасауына қарсы емес, бірақ қазірі кезеңде әскери джихадты жүргізу мұсылмандар үшін үлкен шығындар алып келетінін түсініп, сондықтан олар жиһадты (такфириттер сияқты) жақсы уақытқа дейін кейінге қалдырады.
Жиһадшылар үшін (орта ғасыр салафиттері сияқты) «Сайид Кутб» сияқты «Мұсылман бауырлар» ұйымының кейбір идеологтарына билік ретінде жүгіну жиі кездеседі. Көптеген шектен-шыққан салафиттер ұстанатын жалпы схема (классикалық такфириттер олар осы схеманы қолданған, енді жаңа Махди келуін күтеді) келесідей: 1) хижра, 2) жамағат, 3) жиһад. Олардың қатарына түсікен адам нағыз мұсылман еліне қоныс аудару қажет, егер ондай болмаса, онда тауда, орманда немесе басқа қол жетімді жерлерде қоғамнан оқшаулануы қажет. Одан кейін жамағат (мұсылмандар тобын) құру керек, жамағат ішінде шариғат заңын қолдана бастау қажет, лагерь (база) немесе ауыл (ислам аумағы) құрып, онда келесі кезең үшін күш жинауы керек. Осыдан кейін қару-жарақ пен оқ-дәрілерге ие бола отырып, исламды күшпен тарату немесе шариғаттың күшін орнату мақсатында жиһад (әскери операциялар), кәпірлік елдер аймағында рейдтер бастайды.
Әдеттегі саляфиттер жаңа таныстардың арасында құпия сөз сұрақ пайдалана алады: "Аллаһ қайда?". Яғни, діни ілімнің бағыты тексереді. Олардың дұрыс жауабы: "аспанда" немесе "аршата". Бұл тікелей мағынада түсіндіріледі, бірақ түрі бойынша белгісіз деп жарияланады(қалай белгісіз). Сондай-ақ, олар 40 күнге естелік, Мавлид (пайғамбардың туған күні), Құранды мажілістерді қайтарымсыз жаңалық деп санайды. Аллаға әулиелер мен пайғамбарлар арқылы тілдесуді (тавассуль), сондай-ақ әулиелердің қабірін зиарат етуді тұмарларды тағуды ширк деп санайды.
Кейбір суннит ғалымдарының пікірінше, дәстүрлі сүннизмге қайшы келетін ваххабиттер (соңғы саляфиттер немесе таймиттер) діні келесі қағидаттардан тұрады:
1. Алланың бар болуын, қолдарын және оның кеңістіктегі бағытын растау және оны түсірілетін және көтерілетін денемен тану.
2. Ақыл-ойдан алынған қағидалардан (иджма) алынған қағидалардың басым қолданылуы (асль), діни мәселелерде оған жүгінуге тыйым салу.
3. Шариғат заңының қағидаты ретінде бірауыздан қабылданған пікірді теріске шығару және жоққа шығару.
4. Ұқсастық бойынша үкім шығарудан бас тарту (қияс).
5. Мужахидке еліктеуге тыйым салу (таклид) (шариғат мәселелерін өз бетінше талқылай алатындарға) дін имамдарының арасынан және олардың ізбасарларын кәпір деп жариялау.
6. Оларға қайшы келетін барлық мұсылмандарды кәпір деп жариялау.
7. Аллаға жүгінген кезде Пайғамбардың есімін, сондай-ақ әулиелер мен тақуалардың да есімін атамау.
8. Пайғамбарлар мен тақуа қабірлеріне зиярат етуді заңсыз деп жариялау.
9. Алладан басқаға сыйынғандарды дінсіздер қатарына жатқызу.
10. Алладан басқаға құрбандық шалып не әулелердің қабірдеріне барып илануларын теріске дінсіздер деп санау.
Қазақстандық ғалым А. Избаировтың айтуынша, радикалды адам қылып көрсете алатын жинақталып қалыптасқан айқын өрнектер жиынтығы бар. Яғни, адамның экстремистік топтарды ұстануына жол бермеуге болатын алғашқы өлшем оның сөзі болып табылады. Егер адам радикалды идеологияға кетіп қалса, өз сөздерінде "кафир мемлекеті", "тагут мемлекеті", "кафирді өлтіру керек"деген ерекше жиі сөздерді қолданады[4].
Келесі критерий-радикалдардың сыртқы түрі. Саясаттанушы Данияр Әшімбаев атап өткендей, лаңкестерде арнайы униформалар жоқ. Алайда, адамның діни көзқарастары туралы кейбір тұжырымдарды оның киімімен орнатуға болады. "Егер ол динамитпен ілінген немесе қарумен далаға шыққан жағдайда ғана лаңкестерді жүз пайызға тануға болады. Алайда адамның дәстүрлі емес діни ағымдарға бейілділігін көрсететін кейбір белгілер бар. Мысалы, салафиттер сақалдан, тіпті шамадан тыс жас шамасына қарай ажырату оңай. Қысқа шалбар, әдетте, қосымша болып табылады",-деді ол [5]. Мұндай сыртқы түрдегі ерекшеліктің пайда болуы жайдан-жай емес. Ол VII-VIII ғасырларда өмір сүрген адамдардың өмір салты мен әлеуметтік облемаларына байланысты шықты. Яғни, бұлай киіну стилі маталар қымбат тұрған кезде пайда болды және ұзын киімдерді киюге тек бай адамдардың ғана мүмкіндігі болды. Олар өз артықшылығын көрсету үшін осылайша жасады. Осындай оқиғаларға қатысты "кімде-кім тобықтан төмен киім киіп жүрсе тозаққа түседі" деген хадис сөздері пайда болды. Содан бері көптеген ғасырлар өтті, мата сәнді болудан қалды, сондықтан қазір ұзын шалбар "тозаққа жолдама"бола алмайды. Бірақ радикалдар әлі де бұл ұстануды жалғастыруда.
Сақал тағу да ислам канондарымен анықталады. Исламдағы үш мазхаб немесе шариғат құқығы мектебі бар. Қазақстанда ханафи мәзһабын ұстанады, оған сәйкес, сақал қоюға – бұл суннет, яғни, міндетті емес, қалауы бойынша, адамның өзінің. Ал араб елдерінде бұл – уаджип, яғни сенушінің тікелей міндеті. Дәл осы соңғы ақпаратқа радикалды ағымдардың өкілдері сүйенеді. Әшімбаевтың айтуынша, бұл оның діни-сектанттық топтар өз сенушілеріне үнемі әсер етіп отыруы үшін күдікті жиі жиналыстар өткізеді. "Радикалды топтар жүйелі түрде жиналады. Егер адамдардың белгілі бір саны тұрғын үй немесе тұрғын емес үй – жайда белгілі бір адамдардың тобының күдікті жиналысы болып жатқанын байқалса, оған назар аударып, құқық қорғау органдарын хабардар ету керек",-деді саясаттанушы.
Радикалды анықтауға көмектесетін төртінші белгі - радикалды идеяларды насихаттау және діни әдебиетпен жастарды әуестендіру. "Біріншіден, аудиожазбаларға назар аудару керек. Айта кетерлігі, қазіргі таңда көптеген таксиде әдеттегі шансонның орнына өзінің сөздерімен тыңдаушыны психологиялық баурап алатын аудиоуағыздар жиі естіледі. Бұндай уағыздар әдетте өте қысқа дауыспен түсіндіретін, кейде әлемдегі әділдік пен әділетсіздік, күрес қажеттілігі және т.б.тақырыптар туралы ой-пікірлер жайында болады.Сонымен қатар, әдебиетті сату нүктелеріне назар аудару. Мысалы, Қазақстанның барлық түкпірінде діни әдебиеттер мен басқада діни мазмұндағы материалдарды сататын сауда орындары бар. Онда орыс, қазақ, татар, ұйғыр тілдерінде жақсы полиграфия, аудио және бейне өнімдер сатылады. Егер адам экстремистік мазмұндағы әдебиетті бутикте қарап, ажыратып алу үшін жеткілікті білімі болса, онда құқық қорғау органдарына жүгіну керек. Сонымен қатар мұндай әдебиетті сату фактісі заңсыз болып табылады. Осындай әдебиеттерді сатуға құқығы бар кітап дүкендерінің белгіленген саны бар, ал діни әдебиеттерді көшеде сатуға заңды түрде тыйым салынған",-деп атап өтті сарапшы. Сондай-ақ саясаттанушы азаматтарға өз туыстарына қатысты қырағы болуға кеңес береді.
Діни көзқарастың күрт өзгеруі-адамның радикалды топтардың ықпалына түскендігі туралы бесінші белгі бере алады. Бұл жағдайда оны экстремистік топқа одан әрі тартудың алдын алу үшін дереу әрекет ету қажет. "Егер адам, тіпті сіздің жақын туысыңыз да, кенеттен көзқарастарын өзгертіп, радикалды-экстремистік тұжырымдамаларды уағыздай бастаса, теріс пиғылмен күресу, Сирияға немесе Ауғанстанға жол жүру қажеттілігі туралы сөздер қозғалса, оған құқық қорғау органдарының назарын, кем дегенде, онымен алдын алу жұмыстарын жүргізу үшін аудару керек. Бұл ниет тудырған емес, жай ғана әңгіме болуы мүмкін, бірақ олар осындай бейімділіктерді қалыптастыруға ықпал етуі мүмкін. Сондықтан бұл жерде отбасы мен мамандардың көмегімен оған дер кезінде ықпал ету өте маңызды",-деді Әшімбаев.
Әдетте жабық экстремистік - радикалды қоғамдастықтар, бүгінгі күні Өзін "ашық қоғамдарға" қарсы қоюда. Мемлекеттердің конституциялық құрылымын өзгертіп,оның біртұтастығын бұзуға көптеген әрекеттер жасау арқылы «Халифат» идеясын көтеруде. Қазақстан аумағында тыйым салынған «Хизбут-Тахрир», «Орталық Азия моджахедтері жамағаты», «Боз гурд» секілді экстремистік-радикалды топтар осындай идеяны көтеруде. Осындай радикалды топтар «бидғад», «ширк»такфир ұғымдарын жиі пайдаланатындығын жиі байқаймыз. Қорыта келгенде, әрбір халықтың ғасырдан сақталып келе жатқан діни наным-сенімдеріне қайшы, халықтың бірлігі мен татулыға жат, елдің мемлекеттілігін мойындамайтын, «өзгеше» ойдағы топтардың ниеті мен іс-әрекетінен діннің негізгі мағынасын ұғынушылық байқалмайды[6].
Пайдаланған әдебиеттер:
1. Гайнуллин Н.А. Хрестоматия.Классические исламские тексты.-М.: ООО «ГК ИТЛ», 2007.-С.91-115 (на арабском языке)
2. Али-Заде А. Исламский энциклопедический словарь. М.: Издательский дом «Ансар», 2007.-400с.
3. Арухов, З.С. Экстремизм в современном исламе. Очерки теории и практики. – Махачкала, 1999
4. Особенности религиозной ситуации в Казахстане: к вопросу об идейных основах традиционного ислама в Республике Казахстан – Вестник ЕГИ № 2. 2007
5. Интернет ресурс https://www.ktk.kz/ru/blog/article/2016/07/14/70817/
6. Діни-саяси экстремизм және оның алдын алу жолдары (дәріс материалы) / Құраст. Т.Әбуов, М.Исахан, М.Муслимов. – Астана: Дін мәселелері жөніндегі ғылыми-зерттеу және талдау орталығы, 2015. – 52 б.
